Decennialang gold Albanië als de laatste Stalinistische dictatuur in Europa, een gesloten land waar buitenlanders echte 'vreemden' waren, totdat deze Balkanstaat in 1991, in de nasleep van de val van de Muur, ook een omwenteling doormaakte – een nogal abrupte overgang van een centraal geleide eenpartijstaat naar een wankele, pluriforme democratie op kapitalistische leest geschoeid. Lea Ypi, geboren in Albanië maar inmiddels hoogleraar in Londen, groeide op in deze dictatuur met haar 'zekerheden' en heeft de radicale omwenteling aan den lijve ondervonden: van niks mag naar alles kan, de volstrekte chaos en verwarring, en als gevolg daarvan gevoelens van hopeloosheid en frustratie. Het is niet alleen de fascinerende geschiedenis van een land in transitie, maar vooral ook de 'kleine' persoonlijke geschiedenis, het verhaal van familie en vrienden in tijden van onzekerheid, angst en geweld. Een prachtig autobiografisch geschrift over de grenzen van de (on)vrijheid: je weet pas wat vrijheid is als je de onvrijheid hebt geproefd – en andersom.