De hoofdpersoon van deze eerste roman van Claudel vlucht weg na de dood van zijn geliefde, Paule. Hij heeft geen doel, maar rijdt en rijdt tot hij in een klein dorpje in de Ardennen terecht komt, Feil. Het is een nietszeggende plek, voor zijn gevoel aan het einde van de wereld, de wereld die hij deelde met Paule. Hier is ze nooit geweest, hier kan hij proberen zonder haar te overleven. Hij trekt in bij een oudere dame en raakt bevriend met enkele stamgasten uit het café in het dorp. Hij wandelt, denkt na over het verleden en schrijft zijn gedachten op in schriften die hij in het dorp heeft gekocht. Langzaamaan komt de lezer achter de verhouding tussen de ik en Paule en ook haalt de ik herinneringen op aan zijn jeugd, de tijd dat hij alleen met zijn moeder leefde die de kost verdiende als prostituée. Claudel gebruikt in deze roman veel metaforen, het taalgebruik is poëtisch en bloemrijk, waardoor de sfeer duidelijk geschetst wordt: melancholie voert de boventoon. Het verhaal is niet plot-gedreven in tegenstelling tot bijvoorbeeld Claudels latere roman 'Grijze zielen'. Pocket; normale druk.