Verhuizen is altijd spannend, maar deze keer is Robin boos. Ze is samen met haar papa in een zeer grijze, eentonige stad terecht gekomen. Uit protest besluit ze haar nieuwe gele regenjas aan te houden, altijd en overal. Wanneer ze op haar eerste schooldag dan ook nog een kleurrijke tekening maakt, mag ze meteen nablijven en een film kijken over het belang van grijs en gehoorzaam zijn. Weggedoken zit er nog een jongen, Alanis, die meteen haar vriend wordt aangezien hij ook een strijder is voor kleur. Samen gaan ze op zoek naar het mysterie van de grijswaarden en zullen ze ervoor zorgen dat er weer een beetje meer kleur in de stad komt.

De kaft op zich is al een kunstwerkje en vat meteen het hele verhaal en de sfeer samen. Een fijn detail —maar wel enorm creatief en veel waard voor dit boek– vind ik de foliedruk van de titel. Die is weggezonken in de kaft en bestaat uit glanzend zilver, wat het boek meteen een luxe-uitstraling geeft. Nog belangrijker is het feit dat wanneer je het boek voor het eerst ziet, je een grijze titel ziet, maar zodra je het vastneemt dan kunnen de letters alle kleuren aannemen. De perfecte start dus voor een verhaal over hoe kleuren het grijs overwinnen. Ook de andere illustraties zijn van een hoog niveau en vormen één geheel met de tekst (bijvoorbeeld op de eerste schooldag wordt Robin vooraan geroepen en zie je de hoofden van haar klasgenoten allemaal loerend over hellen). Het gebruik van bijna-uitsluitend grijswaarden met steeds de gele jas als blikvanger is prachtig (enorm mooi is de tekening waar Robin in haar gele regenjas met haar kap op haar hoofd tussen grijze mensen met grijze paraplu's staat te wachten aan een zebrapad). 

Helaas is er gekozen voor blinkend papier wat niet optimaal is voor de rauwe sfeer die men wil weergeven. Een klein minpuntje, maar dan zijn er de details –een knappe eigenschap trouwens van Torben Kuhlmann– die het geheel toch helemaal afmaken. De bladschikking is steeds hetzelfde, één blad tekst en één blad illustratie afgewisseld met een tekening over de dubbelepagina. De tekst is opgedeeld in elf hoofdstukken die vlot te lezen zijn. Het einde is perfect gekozen met een mooie rol voor haar kat die ook tijdens het verhaal zelf een aanwezige rol krijgt toebedeeld. Helemaal achteraan wordt er kort uitleg gegeven over lichtbreking en het proces van kleuren mengen, maar die informatie is enkel bestemd voor bollebozen, want de termen die daar gebruikt worden zullen niet elke 6-jarige interesseren (additieve kleurmenging of CMYK). Los daarvan is het een boek om van te houden en is het belangrijk te beseffen dat we kleuren moeten koesteren.