Een kleine muis telt de dagen af naar een kaasfeest. Maar wanneer ze daar aankomt, blijkt ze een dag te laat. “Je kan maar beter de tijd terugdraaien, Einstein” roept een muis haar toe. De muis probeert het door zoveel mogelijk klokken stil te zetten en door een muizenklokkenmaker te raadplegen, die haar op het spoor zet van Einstein. Na het lezen van diens relativiteitstheorie bouwt de kleine muis een tijdmachine die haar terugbrengt in de tijd, zij het veel verder dan ze wil: naar 1905, het wonderjaar van Albert Einstein.

Dat Kuhlman een meester is met aquarel en potlood heeft hij in zijn drie vorige boeken over bekende historische figuren al ruimschoots bewezen. 128 bladzijden lang voeren zijn schitterende illustraties je mee door de tijd, door de ogen van een muis. Het lijkt alsof je door een fotoalbum bladert, door het doorgedreven realisme, de perspectieven, en de witte randjes rond de vele illustraties op één blad. Dat wordt afgewisseld met prenten die twee pagina’s vullen, waarin het heerlijk verdwalen is in alle details, zoals het ijsblokje dat muis op haar kopje heeft vastgebonden nadat daar een boek op terechtgekomen is. En het heerlijke is dat je door de tijdreis terug op diezelfde zolder en bij diezelfde horlogemaker terechtkomt, maar dan tachtig jaar eerder. Zo kan je het volledig interieur van de winkel vergelijken, of ook telefoons vergelijken. En als je op het einde nog altijd niet uitgekeken bent, ga je op de schutbladen gewoon door met dingen ontdekken. In het verhaal kom je niet zo heel veel te weten over tijd en de theorieën van Einstein: daarvoor kan je op de laatste bladzijden terecht. Dat is voor de liefhebbers, want die tekst is ver van eenvoudig te begrijpen. Ook in het verhaal zelf is de taal niet eenvoudig, een voorbeeld: “En alsof het universum had besloten het geluk een handje te helpen, zag de kleine muis de betreffende persoon lopen in de mensenmenigte, op weg naar zijn werk”. Maar voor wie dit kan smaken, een pareltje!